Daar zijn we weer, maar nu in Vietnam!

Zo, het was alweer even geleden dat ik wat geschreven had.. Je moet natuurlijk wel wat te melden hebben! Ik heb zeker wel een hoop dingen meegemaakt, maar dat heb ik in mijn eerste blogs allemaal al eens beschreven.

Nu heb ik wel degelijk iets nieuws te melden! Ik ben gistermiddag aangekomen in Vietnam. Nadat ik afscheid had genomen van de familie en ik door Jeroen naar het vliegveld was gebracht ben ik op het vliegtuig naar Vietnam gestapt. Dit duurde ongeveer 2 uur en aangezien de mensen naast mij een stel chagrijnige Fransen waren, was het een stille reis. Ik heb nu geleerd dat je niet keihard moet gaan bunkeren vlak voordat het vliegtuig gaat landen op zijn Vietnamees...

Aangekomen op het vliegveld mocht ik in de rij voor het visum. Grappig dat je hier al merkt dat het Engels nog niet helemaal ingeburgerd is bij de medewerkers en een computerstem dus omroept welke mensen hun paspoort mogen ophalen. Zorgde voor hilarische uitspraken van de namen en dat het groepje Duitse kinderen niet meer bijkwamen van het lachen. Nadat ik mijn paspoort weer terug had was het tijd om mijn bagage op te halen. Dit was makkelijk, want ik was als één van de laatsten door de controle. In de aankomsthal zag ik al dat taxichauffeurs aan het zoeken waren naar nieuwe klanten voor de rit naar Hanoi van ongeveer 30km. Maar Marcel dacht slim te zijn en niet met een taxi te gaan (die je bijna in alle gevallen oplichten). Ik ben de taxi's voorbij gelopen aan daar staan de minibusjes en die kosten geen 40 dollar, maar 40.000 Dong.. Dat is 2 Euro! Duurt wat langer en je bent niet de enige passagier, maar dat vond ik niet erg. Ik was ondertussen wel wat gewend door mijn trip in Thailand. Nou ik heb het geweten hoor! Dat busje gaat niet weg voordat deze stampensvol zit! En ik zat gelukkig nog in een hoek en een Vietnamees van 50 kg kan mij niet echt pletten, maar ow wat zat dat ding vol zeg!

Als je dan denkt dat dat al bijzonder is, dan moet je wachten tot hij het vliegveld af rijdt... BIZAR!!!! Ik vergelijk alles een beetje met Thailand en dat is al totaal anders in vergelijking met NL, maar dit gaat nog een paar stappen verder.. OVERAL motorscooters! En dat is nog niet eens het mafste.. Er zijn geen stoplichten bij kruispunten en alles gaat door elkaar heen en het gaat gewoon goed!! Als je in Nederland 5 minuten de stoplichten op een druk kruispunt uit zou zetten, dan heb je een kettingbotsing van hier tot Hanoi, maar in Hanoi is dit doodnormaal.
Wat ook heel normaal is, is het feit dat iedereen toetert. Die gebruiken ze denk ik vaker dan de rem! Ik zit nu in mijn hotelkamer en je hoort bijna continue getoeter. Mensen gebruiken het om aan te geven: 'ik kom eraan'. Op zich best slim, maar begrijpen ze dan niet dat als IEDEREEN continue maar toetert, dat niemand dan meer reageert..? Trouwens in Thailand rijden vrouwen motor, maar hier rijdt alles op een motor, zelfs varkens! Die zijn dan wel dood en hangen over de achterkant, maar het blijft een bijzonder gezicht.

Eenmaal aangekomen in Hanoi dacht Marcel weer slim te zijn door naar het hotel te lopen en ondertussen even rond te kijken en wat drinken te kopen. Aangezien ik de straten nog niet ken en verhalen hoor over taxi's die gewoon om je hotel heen rijden om je vervolgens die van hun neef aan te smeren, wilde ik het eerst zelf vinden. De eerste 10 minuten met 30 kilo op je rug en een helm aan je hand (ja, die heb ik gewoon meegenomen uit Thailand, komt wel van pas) die gaan nog wel, maar daarna begon ik toch behoorlijk te zweten.. Geen probleem, dat zijn we ondertussen wel gewend. Ik was trouwens wel blij dat ik eerst naar Thailand ben geweest, want ik zag er waarschijnlijk niet uit als een verdwaalde toerist. Ik liep namelijk gewoon overal langs en ging niet in op aanbiedingen van motortaxi's, ook aarzelde ik niet bij kruispunten. Gewoon gaan en ze rijden wel om je heen! Halverwege begonnen er zelfs mensen Vietnamees tegen me te praten, misschien dat ik dan wel reageerde. Uiteindelijk ben ik op eigen kracht aangekomen bij mijn hotel.

Mijn eerste indruk van Vietnam is toch behoorlijk anders dan van Thailand. Nu is het lastig vergelijken, want in Thailand zat ik op het platteland. Hier in Hanoi zit je gewoon in één van de drukste en meest bezochte gebieden van Vietnam. Dat zorgt ervoor dat je wordt opgelicht waar je bij staat en dat mensen vrij goed Engels spreken.

Na het inchecken en het uitladen van mijn spullen heb ik heerlijk gedouched (met warm water!) en even van de airco genoten. Hierna ben ik op zoek gegaan naar een eettentje en dat was nog niet zo makkelijk.. Er zijn er namelijk zoveel dat ik gewoon niet kon kiezen.. Daarnaast ben ik iemand die nogal eens de weg kwijt raakt, dus ik bleef in een rechte lijn vanaf het hotel lopen. De straatnamen zijn hier vaak niet te vinden en mijn telefoon heeft nog geen internet, dus daar kon ik niet op vertrouwen. Uiteindelijk een heerlijke Beef noodle soup gegeten met een Tiger biertje en daarna weer terug naar het Hotel om te slapen.

Vandaag ben ik met een auto van de school opgehaald door een lerares. Dat is wat vreemd, maar zij bleek achteraf het beste Engels van iedereen te spreken, dus ook wel weer logisch. In mijn volgende verhaal zal ik over de school vertellen! Nu ga ik eindelijk even eten! Ik ga naar de Burger King! 'Hoezo?' zal je denken.. Nou daar heb je wel trek in na 3 maanden rijst eten! Een keer ongezond is ook wel fijn!

Bedankt voor het lezen! Tot de volgende keer.