De Rainbow School is weer begonnen!

Zo het heeft even geduurd, maar daar is dan eindelijk het volgende verslag! Nu heb ik de nodige ervaring met diverse computer troubles, maar een Thais malware virus kon zelfs ik niet te lijf... Vooralsnog kan ik nu eindelijk weer internetten, maar daar waren wel 2 nieuwe Windows installaties voor nodig... Gelukkig was ik voorbereid en had ik deze op een Usb stick meegenomen.

Afgelopen woensdag is dan eindelijk de school en mijn echte vrijwilligerswerk begonnen! Ik zal proberen om zo goed mogelijk de gang van zaken en mijn ervaringen tot nu toe te beschrijven.

De schoolpopulatie:
Na 4 jaar stage in Nederland ben ik gewend aan klassen van ongeveer 26 kinderen. Hier zijn dan ook bijna al mijn ervaringen op gebaseerd en zo ben ik tot mijn huidige houding in de klas gekomen. Nou komt het zeer goed uit dat hier ook maar liefst 26 kinderen aanwezig zijn op de Deaksairung (Rainbow) School! Dit is dan wel het totale aantal op de gehele school... Van nursery (1 jaar) tot 6th grade (groep 8). De reden hiervoor is wat zorgwekkend en zal ik later in dit bericht proberen uit te leggen.

Eerst tijd voor vrolijke berichten! Het schoolterrein opent om 7 uur. Dan worden de eerste kinderen al gebracht door ouders die vroeg moeten werken. Dat is er in dit geval maar één.. Ik had vandaag Gate-duty, dus ik was de gelukkige om het hek te openen. Tot 8 uur stromen de kinderen binnen. Nee, druppelen is beter in dit geval.
Elke dag worden de kinderen geacht een ander schooluniform aan te hebben. Dat is iets typisch Thais en gebeurt straks ook op het vervolgonderwijs, dus daar wilde Jeroen niet aan tornen. Vandaag was het Chinese dag, dus iedereen liep rond in geweldige Chinese pakjes. Om 8 uur begint de gezamenlijke traditionele Thaise opening. Dit kan je zien in het door mij gemaakte filmpje! http://www.youtube.com/watch?v=hSGoEgUmq2k&feature=youtu.be (even klikken)
Na de opening is er een klassikale eerste les met alle kinderen, met veel dans en ook veel gelach, maar vooral veel samenhorigheid! Na dit gebeuren worden de groepen verdeeld onder de 4 verschillende leraren, waaronder ik vandaag. Meestal is het dan rond half 9 en de perfecte tijd om de kinderen nog ff te laten rennen op de 'playground'. Je moet je voorstellen dat het overdag gemiddeld 29 graden is en zodra de zon erop staat kan ik al niet eens meer uit de schaduw...
In de ochtend is dus de ideale tijd om nog even wat gymnastiek oefeningen te doen in de geweldige speeltuin die Jeroen heeft aangelegd. Terug in de klas begint het lesprogramma wat tot 12 uur duurt en dan wordt er gezamenlijk gegeten.
De vrouwelijke koks zien er uit alsof ze goed proeven of het smaakt en de dochter van één van hun heet toepasselijk: Pancake.. Nu we het toch over namen hebben. Er heet zelfs een kind: build-in.. Die ouders hebben de naam voorbij zien komen bij de Ikea ofzo? Het is in Thailand heel gebruikelijk om de kinderen bij de geboorte twee namen te geven. Eén is de officiële naam en de ander is de roepnaam. Ik heb gelukkig alleen te maken met de roepnamen! Maar die worden natuurlijk gespeld in het Thais.. Je ziet in de fotoserie een afbeelding van het schoolbord waar Jeroen de namen heeft opgeschreven. Ik kwam erachter dat ik ze echt totaal anders heb opgeschreven na hulp van de kinderen. Het maakt eigenlijk niet zoveel uit hoe je het schrijft, als het maar zo klinkt..
Na de eetpauze begint de les weer rond 13.00 uur en dit is meestal tot een uur of 15.00. Daarna blijven de meeste kinderen tot een uur of vijf, want de ouders werken. Uiteindelijk wordt iedereen door ouders, zusters, oma's of vage kennissen op viertakt brommers weer opgehaald. Sommige blijven doodleuk tot acht uur wachten en dat is allemaal geen probleem, het huis van de Familie Baas zit toch op het terrein en iedereen is welkom.

2,5 jaar geleden is de school officieel geopend. Dit is gebeurd na Jeroen zijn onvrede over het huidige schoolsysteem in Thailand. In dit systeem worden kinderen gedrilled, gecommandeerd en soms geslagen, maar vooral hun vrije expressie wordt niet gestimuleerd. Dat was wat Jeroen het meest tegenstond. Nu heeft hij een behoorlijk (lees: enorm) stuk land naast zijn huis en hier heeft hij een school op laten bouwen. Dit kan je zien op de foto's. Bij de opening is er behoorlijk wat reclame gemaakt in de buurt en uiteindelijk zaten er vanaf het begin ongeveer 25 leerlingen op de school. Ongeveer een jaar geleden was er een piek van 40 leerlingen. Helaas is sindsdien de populatie afgenomen... Dit komt voornamelijk, omdat deze school meer op een Hollandse manier lesgeeft aan de kinderen (Bijna holistisch, zoals Maria Montessori). Kort samengevat: lees- en schrijfonderwijs wordt hier niet opgedwongen zoals op Thaise scholen. Maar nu komen vriendjes en familieleden op bezoek en die krijgen dit wel al op hun derde... Ja, dan wordt er toch weer even simpel gedacht en worden de kinderen van school gehaald...

Omdat Jeroen zijn school niet voldoet aan de belachelijk regels van het Thaise Ministerie van Onderwijs, krijgt hij dus ook geen subsidie. Het is dus een Privéschool en daarom ook nog duurder dan anderen uit de buurt. Wat zijn dan belachelijk regels vraag je je af? Nou een school in Thailand wordt geacht om 10 uur per week te besteden aan het Boeddhisme. Nu vindt hij en ik ook, godsdienst een belangrijk en informatief onderwerp binnen het onderwijs. Toch is 10 uur wel erg overdreven! Nu zijn de schooldagen langer dan in Nederland, je kan je tijd wel wat nuttiger besteden. Bijvoorbeeld aan andere godsdiensten of culturen op de wereld.

Laat ik er maar een eind aan breien, want ik moet nu echt gaan slapen!
Dit laatste gedeelte maakt de pret misschien wat minder, maar toch is dit een hele (leuke) ervaring voor mij! Ondanks de niet al te rooskleurige toekomst voor deze school, kan ik ervaren hoe het is om op een privéschool te werken en als ik dan zie wat een geweldige band deze kinderen met elkaar hebben, dan kan ik niet anders dan vrolijk worden. Dat is dus ook het gevoel wat Jeroen heeft en ook al kost het hem een rib uit zijn lijf, zolang de kinderen maar plezier hebben!

De volgende keer weer wat bijzondere constateringen over het leven hier! Ook kan ik dan hopelijk vertellen dat ik mijn motorrijbewijs heb gehaald (lees gekocht) en kan ik vertellen over mijn appartement waar ik morgen in ga! Dat wordt weer een geheel nieuwe ervaring, want deze twee weken waren toch wel erg beschermend onder de hoede van Jeroen en zijn familie.