Aangekomen in Thailand! Kop koen krab!
Door: Marcel
Blijf op de hoogte en volg Marcel
02 Mei 2014 | Thailand, Bangkok
Zo, daar gaan we dan!
Mijn eerste reisverslag ooit! Op wat kleine verhaaltjes over vakanties met een zeilboot na dan...
Zoals de meesten van jullie al weten ben ik eind januari officieel geslaagd voor de opleiding: leraar basisonderwijs. Dan is het dus de bedoeling dat je ook daadwerkelijk een baan gaat zoeken en aan de slag gaat als leraar om een bijdrage te leveren aan de samenleving, blablabla... Maar zoals het verleden al heeft laten zien, Marcel is eigenwijs en wil niet het standaard pad bewandelen.
Daarnaast heb ik sinds 6 jaar geen officiële vakantie gehouden, al zag ik de 4 jaar Pabo eigenlijk als één grote vakantie. Dat ik naar Azië wilde was een feit. Door het verleden heb ik daar altijd een soort van band mee gehad en dan moet je er eigenlijk gewoon een keer naartoe!
En dan ben je zo goed als afgestudeerd en zie je op de wall van je oom ineens een linkje geplaatst worden door Esther. Een advertentie waarin pas afgestudeerde Pabo studenten gevraagd worden voor vrijwilligerswerk in Azië. 'Is dit niet wat voor je neef?' Zo is het eigenlijk allemaal begonnen. Na een hoop heen en weer gemail, sollicitatie gesprekken via Skype en een ontmoeting ben ik uiteindelijk uitverkoren om een mooi avontuur te gaan beleven!
En daar zit ik dan:
Naast het open raam van het huis van de mensen waar ik voor ga 'werken'. Na een vlucht van 11 uur met heerlijk eten, snurkende mensen en egocentrische Fransen, zette ik met mijn verzuurde benen van de krappe zitplek voet op Thaise bodem.
Nadat ik eenmaal mijn bagage had opgehaald, ben ik op zoek gegaan naar deur nummer 3 waar Jeroen al stond te wachten op mij. Na een lange reis van ongeveer 2 uur door het drukke verkeer van Bangkok kwamen we aan in Rang Phikun ( maar dit mag je ook op 3 andere manieren spellen als je dat fijner vindt....) Hier woont Jeroen samen met zijn vrouw Noi en zijn vier kinderen: Lupine (11), Viola (9), Zebrina (7) en de enige zoon Cedrus (5). Waarschijnlijk waren de kinderen blij dat ik er eindelijk was, maar je merkt al meteen dat de hitte een stempel drukt op de energie die je daarin steekt.
Toen ik het vliegveld uit liep had ik al te maken gehad met de confronterende 'muur' van benauwde hete lucht, maar na zo'n rit met airco aan komt dat er gewoon nog een keer van. Ik kreeg, nadat ik mijn spullen had weggezet op mijn kamer (!), een rondleiding van Noi en Zebrina. Meteen kreeg ik allerlei vreemde bessen in mijn handen gedrukt en stond ik op een gigantisch slakkenhuis...
De tuin is echt gigantisch, maar daarover later meer. Ook de school heb ik al gezien, maar dat wordt ook een apart verhaal.
's Avonds hebben we eerst Jeroen zijn moeder, welke ook in Thailand is gaan wonen, opgepikt om vervolgens wat te gaan eten. Korte samenvatting: 8 mensen, vuur uit mijn mond, geen idee wat ik heb gegeten en totale kosten van 6.5 Euro.. Helemaal goed!
Het eerste woord Thais heb ik al geleerd: Kop koen krab! Dit betekent dankjewel en dat is hetgene wat ik hier maar blijf zeggen, want iedereen is enorm behulpzaam hier!
Dit introverhaal is iets te lang geworden en om niet alles meteen te verklappen zal ik de rest bewaren tot later! Het is nu 23.00 uur hier (5 uur later dan bij jullie), ik ga naar bed. Tot snel!
ps. check de foto's van het huis waar ik nu tijdelijk woon samen met de familie Baas.
Mijn eerste reisverslag ooit! Op wat kleine verhaaltjes over vakanties met een zeilboot na dan...
Zoals de meesten van jullie al weten ben ik eind januari officieel geslaagd voor de opleiding: leraar basisonderwijs. Dan is het dus de bedoeling dat je ook daadwerkelijk een baan gaat zoeken en aan de slag gaat als leraar om een bijdrage te leveren aan de samenleving, blablabla... Maar zoals het verleden al heeft laten zien, Marcel is eigenwijs en wil niet het standaard pad bewandelen.
Daarnaast heb ik sinds 6 jaar geen officiële vakantie gehouden, al zag ik de 4 jaar Pabo eigenlijk als één grote vakantie. Dat ik naar Azië wilde was een feit. Door het verleden heb ik daar altijd een soort van band mee gehad en dan moet je er eigenlijk gewoon een keer naartoe!
En dan ben je zo goed als afgestudeerd en zie je op de wall van je oom ineens een linkje geplaatst worden door Esther. Een advertentie waarin pas afgestudeerde Pabo studenten gevraagd worden voor vrijwilligerswerk in Azië. 'Is dit niet wat voor je neef?' Zo is het eigenlijk allemaal begonnen. Na een hoop heen en weer gemail, sollicitatie gesprekken via Skype en een ontmoeting ben ik uiteindelijk uitverkoren om een mooi avontuur te gaan beleven!
En daar zit ik dan:
Naast het open raam van het huis van de mensen waar ik voor ga 'werken'. Na een vlucht van 11 uur met heerlijk eten, snurkende mensen en egocentrische Fransen, zette ik met mijn verzuurde benen van de krappe zitplek voet op Thaise bodem.
Nadat ik eenmaal mijn bagage had opgehaald, ben ik op zoek gegaan naar deur nummer 3 waar Jeroen al stond te wachten op mij. Na een lange reis van ongeveer 2 uur door het drukke verkeer van Bangkok kwamen we aan in Rang Phikun ( maar dit mag je ook op 3 andere manieren spellen als je dat fijner vindt....) Hier woont Jeroen samen met zijn vrouw Noi en zijn vier kinderen: Lupine (11), Viola (9), Zebrina (7) en de enige zoon Cedrus (5). Waarschijnlijk waren de kinderen blij dat ik er eindelijk was, maar je merkt al meteen dat de hitte een stempel drukt op de energie die je daarin steekt.
Toen ik het vliegveld uit liep had ik al te maken gehad met de confronterende 'muur' van benauwde hete lucht, maar na zo'n rit met airco aan komt dat er gewoon nog een keer van. Ik kreeg, nadat ik mijn spullen had weggezet op mijn kamer (!), een rondleiding van Noi en Zebrina. Meteen kreeg ik allerlei vreemde bessen in mijn handen gedrukt en stond ik op een gigantisch slakkenhuis...
De tuin is echt gigantisch, maar daarover later meer. Ook de school heb ik al gezien, maar dat wordt ook een apart verhaal.
's Avonds hebben we eerst Jeroen zijn moeder, welke ook in Thailand is gaan wonen, opgepikt om vervolgens wat te gaan eten. Korte samenvatting: 8 mensen, vuur uit mijn mond, geen idee wat ik heb gegeten en totale kosten van 6.5 Euro.. Helemaal goed!
Het eerste woord Thais heb ik al geleerd: Kop koen krab! Dit betekent dankjewel en dat is hetgene wat ik hier maar blijf zeggen, want iedereen is enorm behulpzaam hier!
Dit introverhaal is iets te lang geworden en om niet alles meteen te verklappen zal ik de rest bewaren tot later! Het is nu 23.00 uur hier (5 uur later dan bij jullie), ik ga naar bed. Tot snel!
ps. check de foto's van het huis waar ik nu tijdelijk woon samen met de familie Baas.
-
03 Mei 2014 - 11:08
Paul:
Veel plezier man!
Probeer al het eten want er zit supergoed eten tussen! -
03 Mei 2014 - 17:53
Hanneke:
Lieverd, een gezellig verslag, fijn om te lezen. Veel succes in het verre oosten!
Kus -
03 Mei 2014 - 21:36
Rob:
Hoi Marcel,
Een mooi verhaal en het ziet er allemaal goed uit
groetjes -
09 Mei 2014 - 17:43
Ingeborg (bp):
Hoi Marcel,leuk om telezen hoe jij het beleefd daar en ik bljjf je verhalen en foto's volgen hoor.Veel plezier daar in dat mooie land. -
02 Juni 2014 - 20:33
Ingrid:
Hey Marcel,
Leuk om zo wat van je te horen en te zien. Ben zeker ook benieuwd naar je ervaringen op de school.
Trouwens wat een leuke houten huisjes!
Veel plezier daar!! -
02 Juni 2014 - 20:33
Ingrid:
Hey Marcel,
Leuk om zo wat van je te horen en te zien. Ben zeker ook benieuwd naar je ervaringen op de school.
Trouwens wat een leuke houten huisjes!
Veel plezier daar!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
